سگ تان بی‌حوصله و کسل به‌نظر می‌رسد؟ خودش را می‌خاراند؟ ممکن است یک روز صبح، سگتان را ببینید که ناخوش و بیمار است. سگ‌ها هم مثل ما انسان‌ها دچار بیماری‌هایی میشوند که گاهی با درمان خانگی و گاهی هم با رساندن این موجود باهوش به دامپزشک، قابل بهبود است. بیماری در سگ ها از معضلاتی‌ست که با کسب اطلاعات و آشنایی با برخی از این بیماری‌ها، تا حد زیادی در بهبود حال دلبندتان کمک می‌کند. در این مقاله، چند بیماری شایع در این دلبندان را بررسی می‌کنیم.
پیشنهاد نویسنده: محصولات بهداشتی سگ
بیماری های کلیوی
بیماری‌های کلیوی نه فقط در انسان‌ها بلکه در سگ‌ها هم شایع هستند. دلبندان شما ممکن است در هر سنی به این بیماری مبتلا و دچار مشکل شوند. به طور کلی متخصصین دامپزشکی بیماری‌های مربوط به کلیه را به دو دسته نارسایی حاد کلیه و بیماری‌های مزمن تقسیم کرده‌اند.
نارسایی حاد کلیه
این بیماری زمانی اتفاق می افتد که کلیه‌ها خیلی ناگهانی در یک سگ سالم، از کار بیفتد و باعث حالت ناخوشی و بیماری در او شود. یکی از کارهای اولیه برای پیشگیری از این بیماری این است که مواد سمی مانند ضد یخ، گیاهان سمی، برخی دارو‌های مسکن انسانی و مرگ موش را حتما از دسترس سگتان خارج کنید.
عفونت‌های کلیه، کاهش جریان خون و یا نرسیدن اکسیژن کافی به کلیه‌ها از علل نارسایی کلیه در این پشمالوهای کوچک می باشد.
اگر زود متوجه بیماری آنها شوید و سگتان تحت درمان قرار بگیرد، می‌توانید امیدوار باشید که دلبندتان کاملا بهبود پیدا کند.
سگ‌ها مثل انسان‌ها به چک‌آپ در فاصله زمانی مناسب نیاز دارند.
بیماری های مزمن کلیه (نارسایی مزمن کلیه)
این بیماری بیشتر در سگ های مسن شایع است. به این صورت که به تدریج شروع به پیشرفت می کند و باعث وخیم شدن عملکرد کلیه در طول زمان شده و متاسفانه در موارد پیشرفته این بیماری، دلبندتان ممکن است حتی جان خود را از دست بدهد. درمان هایی وجود دارد که با انجام آنها می توانید بیماری را مدیریت کنید، کیفیت زندگی سگتان را بهبود بخشید تا زمان زنده ماندن او تا چند سال افزایش یابد.
به طور کلی علائم بیماری های کلیوی عبارتند از:
- افزایش تشنگی
- افزایش ادرار
- بی حالی و رخوت
- کم شدن اشتها
- تهوع
- اسهال و استفراغ
- کاهش وزن
در برخی مواقع علایم زیر هم مشاهده می شوند:
- کاهش آب بدن
- افزایش فشار خون
- زخم معده
- کاهش دفع ادرار
- وجود خون در ادرار
- کم خونی
- تشنج
دیابت
یا همان قند خون، حالتی است که در آن بدن نمی تواند قند مصرف شده را جهت تولید انرژی بسوزاند. این بیماری علاوه بر انسان ها، در سگ‌ها هم رایج است. در بین سگ‌ها، احتمال ابتلای سگ‌های بین ۶ الی ۹ ساله به دیابت بیشتر است. علاوه بر آن نژادهای تریر استرالیایی، اشناوزر مینیاتوری، کیش‌هاند، پودل و داشوند خطر ابتلای بیشتری نسبت به بقیه نژادها دارند.
این بیماری شامل دو نوع بی مزه و شیرین است.
دیابت بی مزه
در صورت عدم توانایی بدن در دریافت آب ایجاد میشود که در آن حجم ادرار و میزان آن افزایش میابد.
دیابت شیرین یا ملیتوس
نیز شامل دو نوع است:
دیابت ملیتوس نوع ۱ یا وابسته به انسولین
دیابت ملیتوس نوع ۲ یا مقاوم به انسولین
در مواردی، سگ های ماده در طول دوران بارداری خود دچار دیابت نوع ۲ میشوند که به آن دیابت بارداری میگویند.
پس اگر سگ ماده شما در دوران بارداری به این بیماری مبتلا شد جای نگرانی نیست و با انجام دستورات دامپزشک‌تان، دلبند شما بهبود میابد.
علائم دیابت در سگ ها
در مراحل اولیه علایم زیر مشاهده میشود:
- افزایش ادرار
- کاهش وزن
- افزایش اشتها و گرسنگی
در مراحل پیشرفته‌تر:
- از دست دادن اشتها
- کمبود انرژی
- افزایش خواب
- افسردگی شدید
- استفراغ
مشاهده میشود.
عوامل مستعد کننده دیابت
عواملی که احتمال بروز این بیماری را افزایش می‌دهند عبارتند از:
- سن: احتمال ابتلا به این بیماری در سگ های بالای ۵ سال بیشتر است.
- جنسیت: احتمال ابتلا در سگ های ماده ۲ برابر نر است.
- چاقی
- عوامل ژنتیکی
- نژاد: پودل مینیاتوری، بیچون فرایز، پاگ، داکسوند، پولی، ساموید، کیشاند، فاکس تریر، بیگل، تریر استرالیایی و کرن تریر
نکته‌ی قابل توجه این است که قند خون دوست خانگی‌تان در حالت عادی و نرمال حدود ۸۰ تا ۱۲۰ میلی گرم بر دسی لیتر و بعد از خوردن یک
وعده پرکالری بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلی گرم بر دسی لیتر است. اگر در اندازه‌گیری قند خون سگتان متوجه مقادیر بیشتر یا کمتر شدید، حتما به دامپزشک مراجعه کنید.
کنه ها و کک ها
کنه‌ها و کک‌هابا وجود اینکه بسیار ریز هستند و حتی به سختی با چشم دیده میشوند، ناقل انواع بیماری‌ها هستند و بیشتر منجر به بیماری پوستی برای سگ‌ها و حیوانات خانگی میشوند که با مراقبت‌های بهداشتی و چکاپ قابل پیشگیری و درمان است.
پیشنهاد نویسنده: شامپوی ضد انگل
علایم کنه و کک بر پوست سگ ها
- خارش شدید پوست
- بی قراری
- خراشیدگی های پوستی
- ریزش مو
کک و کنه با چشم دیده نمی‌شود
اولین قدم پس از مشورت با دامپزشک، تهیه شامپو ضد کک، اسپری یا پودر ضد کک، قلاده ضد کک، شامپوی مخصوص و دارو است. استفاده مداوم از شامپو در طول یک ماه برای دلبندتان مناسب نیست چرا که باعث خشکی پوست سگ شما می شود.
همچنین می‌توانید در صورت مشاهده کک و کنه با استفاده از پنس یا موچین، کک را از نزدیکترین محل به سطح پوست جدا کنید. پس از جداسازی، به پوست بدن حیوان پماد مخصوص که تجویز دامپزشک است و یا مواد ضد عفونی مناسب مانند بتادین برای چند روز بمالید. هرگز تا وقتی کنه سر خود را رها نکرده است، او را از بدن حیوان نکنید. در این صورت شما فقط بدن کنه را جدا کرده اید و قسمت نیش او در بدن حیوان باقی می ماند.
برای اینکه کنه خود را رها کند می توانید پنبه آغشته به الکل ، وازلین یا پارافین مایع را برای چند دقیقه روی بدن کنه ها قرار دهید و نگه دارید بعد از اینکه کنه نیش خود را از پوست حیوان رها کرد او را به بیرون بکشید.
یکی از راه های درمان گیاهی کک و کنه، استفاده از اسپری یا روغن حاوی رزماری است. به دلیل بوی غلیظ رزماری کک ها و کنه ها فرار می کنند و علاوه بر آن در بهبود جای نیش کمک می کند. علاوه بر رزماری، سرکه هم برای از بین بردن این موجودات کمک کننده است.
پیشنهاد نویسنده: بیماری‌های پوستی در سگ‌ها
آرتریت یا آرتروز
مفصل هایی که اغلب در سگ ها دچار آرتروز می شود عبارت است از:
- هیپ
- آرنج
- شانه
- مچ پا
- مچ دست
- مفصل زانو
- ستون فقرات
علائم آرتریت یا آرتروز
- محدود شدن حرکت
- راه رفتن غیر طبیعی
- عدم تمایل به فعالیت
- سفتی و سختی
- لیسیدن یا جویدن قسمت دردمند
- رفتار های غیر عادی مثل تحریک پذیری
یکی از علائم آرتروز، گاز گرفتن ناحیه دردمند است
راه های بهبود و کمک کردن به آنها
- فراهم کردن یک تخت مخصوص سگ های بیمار آرتریت
- ماساژ دادن مفصل
- درمان به وسیله لیزر سرد
- مکمل ها: در مورد بهترین ترکیب و دوز دارو برای این پشمالو های کوچک با دامپزشک خود صحبت کنید.
ما می‌توانیم با اطلاع از علایم بیماری‌های مختلف در سگ‌ها، در صورت بروز به‌سرعت از آنها مطلع شویم و بیشتر مراقب حیوانات عزیزمان باشیم. چرا که مطلع شدن به موقع و مراجعه به دامپزشک، دلبندمان را زودتر از شر این بیماری‌های دردناک راحت می‌کند. از طرفی هم کیفیت زندگی و سلامت آنها کاملا وابسته به ماست پس باید حواسمان به مسئولیتی که بر عهده داریم باشد 🙂
2 دیدگاه در “بیماری در سگ ها”